Annelerin büyük bir kısmı ancak en küçük çocuk anaokulu yaşına ulaştığında çalışmaya başlıyor. Sonrasında da genellikle de yarı zamanlı çalışıyorlar. Babalar ise çoğunlukla iş yaşamına ara vermeden tam zamanlı olarak çalışmaya devam ediyorlar.
Toplumsal ve demografik değişimler kadınların iş yaşamına katılımını politika ve ekonominin gündemine getirdi. Kadın istihdamının arttırılması ve buna bağlı olarak yaşlılıkta kadın yoksulluğunun azaltılması için iş ve aileyi daha uyumlu hale getirecek önlemler alınacağı duyuruluyor. Çünkü kadınların çoğu çocuklarının doğumu sonrası işten ayrılıp ancak en küçük çocuk anaokul yaşına geldiği zaman, o zaman da yarı zamanlı olarak, iş yaşamına geri dönüyor.
18 yaşın altında çocukları olan annelerin istihdam oranı yüze 61 iken, aynı durumdaki babaların oranı yüzde 83. Çalışan babaların oranı en küçük çocuğun yaşından bağımsız. Sadece üç yaşından küçük çocuk babalarının arasında çalışma oranı görece düşük. Babaların da çocuk bakım izni alabilmesi, bazı erkeklerin bu fırsatı değerlendirmesine yol açıyor. Çalışan annelerin oranı ise, en küçük çocuk büyüdükçe istikrarlı bir şekilde artıyor. Annelerin büyük bir kısmı en küçük çocuk anaokulu yaşına ulaştığında iş piyasasına geri dönüyor. En küçük çocuk okula başladığında çalışmaya başlayan annelerin oranı yaklaşık yüzde 75.
Anne ve babalar arasındaki farklılık haftalık çalışma süresi açısından da ortaya çıkıyor. Çalışan babaların neredeyse tamamı tam zamanlı çalışırken, çalışan annelerin üçte ikisinden fazlası yarı zamanlı çalışıyor. Bu konuda en küçük çocuğun yaşı belirleyici değil. Kadınların yarı zamanlı çalışmayı tercih etmek zorunda kalmalarının nedenlerinden biri de, çocuklar için yeterli anaokulu ve kreşin olmaması, okula başladıktan sonra ise tam gün bakım yapılan okulların yetersiz oluşu. (YH)
