Frankfurt havaalanı Almanya’nın en büyük ‘işletmelerinden’ biri. Havaalanı çatısı altında irili ufaklı 500 firma bulunuyor ve bu işletmelerde yaklaşık 80 bin işçi çalışıyor. Binlerce işçi çalıştıran firmalardan biri de Wisag firması.
Almanya genelinde yaklaşık 50 bin çalışanı olan şirket pandemi sürecinde Frankfurt’ta 230 işçiyi işten atıyor. İşçilerin işten çıkarılmamak ve bu konuda makul bir anlaşma yapmak için ilettikleri tüm çağrıları geri çeviren Wisag, pandemi sürecinde havaalanlarının kısmen kapatılması ve uçuşların ciddi ölçüde azalmasının tüm faturasını işçiler çıkarmak istiyor.
İşyeri temsilciliğinden ve Ver.di sendikasından bekledikleri desteği bulamayan işten atılan işçiler 24 Şubat gününde son çare olarak açlık grevine çıktılar. Birçok kişi açısından anlaşılmaz gibi görünse de işten atılan işçilerin mücadele etmek için üretimden gelen güçlerini kullanma gibi bir şansları olmadığı gibi ne yazık ki hala firmada çalışan işçilerin destek ve dayanışmasından da yoksunlar.
KADROLULAR ATILIYOR, KİRALIKLAR GETİRİLİYOR
Wisag patronları bu zor dönemde de karlarını daha da artırmak için (her yerde olduğu gibi) uzun süreli işçileri işten çıkararak yerlerine kiralık işçi getirmek istiyor. Wisag’ın bu saldırısında pandemi dönemini bir fırsata çavirmeyi hedefliyor. Ve işyerinde 20-30 yıl arası çalışan işçilere en fazla 5-6 bin euro sözde “tazminat” ödeyerek bütün sorumluluktan kurtulmak istiyor.
“Wisag bu gücü nereden buluyor?” veya “nasıl böyle fütursuz olabiliyor?” diye sorulabilir. Kamu işletmelerinin özelleştirilmesi başladığından bu yana benzeri durumlar özellikle havaalanlarında çok sık yaşanıyor. Birkaç şirket, havaalanının ana şirketinin açtığı ihaleye giriyor. İhaleyi alan şirket dışarıdan bir şirketse ya eski işçileri aynı veya daha kötü şartlarda çalışmaya ikna ederek devralıyor veya kendi işçisini getiriyor. Bir süre sonra bu işçiler de “ayıklanıyor” ve eksik kadro kiralık işçilerle tamamlanıyor.
Wisag şirketi de 2018 yılında Acciona Airport şirketinden 850 işçiyi eski kontratla işe almıştı. Ayrıca Wisag gibi şirketlerin onlarca küçük şirketleri var. Örneğin 230 işçinin işten çıkarılmak istendiği “Wisag Ground” gibi. Bugün işten çıkarılan işçilerin, Wisag patronları tarafından “eğer sunduğumuz öneriyi kabul etmeseniz şirketi kapatırız, siz de hiçbir şey alamazsınız” diye tehdit edilmelerinin arkasında yatan da bu. Şirket açıp kapamak o kadar düşünüldüğü gibi zor değil, çünkü bu alandaki yasalar sermaye lehine hazırlanmış.
BİRLİK SAĞLANMALI
Yasal düzenlemelerin sermayeden yana olduğunu farkında olan işçiler değişik eylemler düzenleyerek yapılan haksızlığı dile getirmeye, kamuoyuna taşımaya çalıştılar. Fakat yapılması gereken her şeyi yapmaları rağmen ne işyeri işçi temsilciliğinden ne Ver.di sendikasından ne de politikacılardan umdukları desteği bulamadılar.
Ama destek asıl olarak kendi iş arkadaşlarından ve havaalanının diğer bölümlerinde çalışan işçilerden gelmeliydi. Ancak havaalanında yüzlerce şirketin olması ve bunların genelde rekabet halinde olmaları, işçilerin birliğini sağlamada sorun olarak karşımıza çıkıyor. İşçiler birçok yerde bilinçli bir şekilde birbirlerine karşı kışkırtılarak düşmanlaştırılıyor. Aynı işyerinde fakat başka bölümde çalışan işçiler bile birbirlerini desteklemiyor.
Havaalanında ciddi ve başarılı bir mücadele vermenin önkoşulu işçilerin birliğini sağlamaktan geçiyor. Değişik işletmelerden işçilerin bir araya geldiği, şirketler arası rekabetin asıl olarak işçilere zarar verdiğinin ortaya konulduğu bir girişimin başlatılması gerekiyor.
Böyle bir birlik sağlanmazsa Wisag’daki işçiler gibi “son çare” olarak açlık grevine veya benzeri eylemlere başvuran daha çok örnek görülecektir. Açlık grevinde olan işçi arkadaşlar, bu eylemi isteyerek yapmadıklarını, fakat geleceklerinin karartılması karşısında başka çareleri kalmadığını ifade ediyorlar. İşten çıkarılanların çoğu 40 yaşın üstünde ve başka yerde iş bulma şanslarını çok düşük.
İşçiler açlık grevlerinin 8. gününde eylemlerine son verdiler. Önümüzdeki günlerde Wisag şirketinin önünde eylemler yapacaklar ve tüm işçilerin desteğini bekliyorlar.
