Şengül Candaş (35): Doktor yardımcısı olarak çalışıyorum. İki çocuktan dolayı part time çalışıyorum. Aldığım ücret geçimime yetmiyor, kiraya bile yetmiyor. Eşim de çalışıyor. Lüks hayatımız olmadığından dolayı bir şekilde yetinmesini biliyoruz. Ama en büyük isteğim çocuklarımın iyi bir eğitim görmeleri. Çocuklarım şu an çok küçükler ama büyüdüklerinde masrafları çoğalacak ve bu durum beni endişelendiriyor.
Halime Bağlar (63): Almanya’ya işçi olarak geldim. 35 sene fabrikada çalıştım. Sağlıklı geldim buraya ama şimdi bir sürü rahatsızlıklarım var ve bu sebepten dolayı 10 sene önce erken emekli oldum. Tek başıma yaşıyorum. Emeklilik parası ile geçinmek zor. Kira, elektrik, televizyon vergisi, telefon, mutfak ve ev masraflarını aynı anda karşılamak zor.
Gülten Karaton (41): 21 senedir Almanya’dayım. Aile zoruyla akrabamla evlendirildim. Böylelikle Almanya’ya geldim. Eşimi iyi tanımıyordum. Aramızda anlaşmalıklar, zorluklar çıktı. Eşim bana fiziksel şiddet uyguluyordu, durmadan hakaret ediyor, beni aldatıyordu. Çocukluydum ve çalışmıyordum. Çocuğum 2 yaşındayken dayak ve hakaretlere dayanamadım. Düsseldorf’a geldim. Düsseldorf’ta 3-4 sene boyunca ablamın yanında kaldım. O dönem Almanca kurslarına başladım. Sonra çalışmaya. Çalıştıktan sonra kendime güvenim arttı. Hatta ehliyetimi bile aldım. Tüm zorluklara rağmen hayatımı bir düzene koydum. Oğlum şimdi 20 yaşında. Tek başına ayakta durabildiğim ve 20 yaşında bir evlat yetiştirdiğim için kendimle gurur duyuyorum. Herşeye rağmen hayat güzel ve devam ediyor.
Şengül Pehlivan (40): 6 yıl çalışmışlığım var. Çalışma iznimi eşime verdim. Şu an çalışmıyorum. Evdeyim. Ama artık çalışmak, eğitim görmek istiyordum. Almanya’ya 2 yaşında geldim. Yol gösteren olmadı. Meslek yapamadım. Bu yüzden şimdi gençlere meslek yapın, diyorum. Bakım üzerine meslek yapmak istiyorum. Çocuklar için kurslar olsun. Televizyondan, bilgisayardan başka alternatifler sunulsun. Aynı istek benim için de geçerli.
Yasemin Darılmaz (28) ve Zarife Altun (30): Almanya gibi yerde yaşıyoruz güvencemiz yok, Almancamız yok, işsiziz. İkimiz de eşlerimizden ayrıyız. Kendimizi geliştirmek, Almanca öğrenmek, meslek yapmak istiyoruz. Bir de boşanınca Almanya’da boşanmak yetmiyor, Türkiye’de de boşanmak gerekiyor. Türkiye’de boşanabilmek için dünyanın parasını verdik. Bu çilenin de bitmesini istiyoruz.
