Sevim Dağdelen
Naziler, Almanya’da devletin desteğiyle hiç bir engele uğramadan katliamlar yaparken federal ve bazı eyalet hükümetleri ve politikacılar, sözüm ona “radikal sol”un peşine düşmeyi tercih ediyorlar. CSU Genel Sekreteri Lexander Dobrindt, Sol Parti ile NPD’yi aynı kefeye koyarak yasaklanmasını isterken, aptal olduğu için bunu yapmıyor. Bu tutumu 1990 yılından bu yana Nazilerce kurban edilen 150 kişiyle alay etmekten başka bir anlama gelmez. Kasım 2011 itibari ile yabancı düşmanı ve sağ radikal motifiyle işlenen suçların sayısı ikinci defa en üst boyuta ulaşmış vaziyette.
Yıllardır ne hükümetler ne de Anayasayı Koruma Dairesi Nazi tehlikesini görmek istediler. Bundan dolayı 2006 yılında Anayasayı Koruma Dairesi sağ radikalizme karsı çalışma yapan bölümü kapattı, 2007 yılında ise, sağcı, terörist ve yabancı düşmanı şiddete karşı mücadele için 1992’de kurulan enformasyon grubunun çalışmasına son verdi. Antifasist mücadele ve sivil halkın tepkisine “sol radikalizm” damgası vurularak kriminalleştirilmeye çalışıldı ve cezai soruşturmalara tabi tutuldu.
Sol Parti fraksiyonunun ne federal ne de eyalet düzeyinde iddia edildiği gibi “radikal sol”la hiçbir ilgisi alakası yoktur. Sol Parti, hükümetin saldırılarına karşı demokratik ve sosyal hakları savunduğu için hedef tahtasına konulmuştur. Yapılan bu entrikaların sadece buzdağının görünen ucu olduğunu biliyor ve “iyi veya kötü sol“ kategorisine sokulmayı reddediyoruz.
Federal hükümetin iddiasına göre Sol Parti’nin gözetim altında tutulmasının nedeni, radikal sol politikaları yayma amacıyla parlamentoyu bir araç olarak kullanıp kullanmadığını araştırıp tespit etmek.
Parlamentoyu araç haline getiren kendilerinden başkası değildir. Bugün parlamento ciddi bir şekilde görüşülüp tartışılarak kararların alındığı bir organ yerine, kafa sallayarak kararlarının geçirildiği bir araç olarak kendileri tarafından kullanılıyor. Öyle ki, alınan bu kararların bir çoğuna anayasa mahkemesince itiraz ediliyor. Sol Parti’nin güncel konular görüşüldüğü sırada dile getirdiği antifaşist, antimilitarist ve enternasyonal söylemlerini çirkin polemiklerle çarpıtmaya çalışıyorlar. Verdiğimiz en küçük bir soru önergesinde dahi, yürütme tarafından meclisin önerge, bilgilendirme ve kontrol hakkını nasıl kötüye kullandığına her defasında tanık olmaktayız.
Hükümet 2009 yılında bir soru önergesine verdiği yanıtta Sol Parti’nin legal biçimde, yani kamuya açık demeç ve açıklamalarından hareketle denetlendiğini “ancak elde edilen bilgilerin bir kısmının gizli servisin konuyla ilgili dosyasından alınmasının sözkonusu olabileceğini” belirtmiştir. Bilgiler gerçekten gazetelerden toparlanmış olsaydı dosyadaki sayfaları karalama ihtiyacı duymazlardı. Bu demektir ki, Anayasayı Koruma Dairesi sadece kamuya açık bilgilerden yararlanmıyor.
Aslında yapmaya çalıştıkları Sol Parti´yi anayasa düşmanı ilan edip teşhir etmek, milletvekillerini hedefe koyup suçlu ilan ederek Sol Parti’nin seçmen potansiyelini ürkütüp korkutmak.
Bunun için de partinin sürdürdüğü politikaları, yani sosyal ve demokratik haklar için, savaşa, yoksulluğa ve kapitalist sömürüye karşı mücadelesini, “aşırı ve radikal” buluyorlar.
Anayasayı Koruma Dairesi”nin federal ve eyalet bazında çok sayıda Sol Parti milletvekilini izlemeye almış olması onun otoriter devlet geleneğinin ideolojik bir aracı halinde olduğunun göstergesidir. Sadece yaptıkları denetimin biçimi değil, aynı zamanda kendilerinin varlığı demokrasiye karşı bir saldırıdır.
Gizli servisin solu düşman olarak gördüğü apaçık ortada. Bunu ağırlık merkezine aldıkları konular, ayırdıkları eleman ve finansmandan da görmek mümkün. Sol Parti’nin izlenmesi Anayasayı Koruma Dairesi’ne (BfV) yedi ajanıyla yıllık 390 bin Euro’ya mal oluyor. Bu rakam NPD’nin denetimi için yapılan giderin yaklaşık on çalışanla üçte ikisinden daha fazla (590 bin Euro) .
Söylenebilecek tek şey şudur: Gizli servis çözümün bir parçası olmaktan ziyade, toplumsal-sosyal sorunların ve Neonazi sorununun bir parçasıdır. Bundan dolayı feshedilmesi gerekmektedir.
