50 bin öğrencinin kayıtlı olduğu üniversite yemekhanesinde günde 10 bine yakın yemek veriyoruz. Merkez yemekhanede 40 kişi kadın olmak üzere 50 kişi çalışıyoruz; fabrika işçisi gibi akort ve çok hızlı çalışıyoruz. Erkekler aşçı, kadınlar ise servis ve diğer işleri yapıyor. Kadınların çoğunluğu ise Türkiyeli ve İtalyan. Son yıllarda çalışma koşullarımız daha da kötüleşti.
6 – 7 yıl önce 8 saatte yapılan işler bugün 6 veya 4 saate indirildi ve hemen hemen 8 saat çalışan kimse kalmadı. Önceleri 5 kişinin yaptığı iş şimdi 2 veya en fazla 3 kişiye yaptırılıyor. İşçi sayısı azaltıldı ama ustabaşları (‘Vorarbeit’) artırıldı; bir ustabaşı olan yerde şimdi üç ustabaşı var. Yani ustabaşlarının işi az işçiyle daha fazla ve daha hızlı iş yaptırmak. Kısacası her türlü baskı daha da artırıldı. Hemen hemen de bütün arkadaşlarımızda omuz ağrıları arttı.
İşyerimizde birliğimizi sağlamamız da çok zor. Çünkü kantinde üç farklı grupta işçi var. İlk grup kadrolu ve üniversite tatilde bile olsa normal ücretlerini alıyorlar. İkinci grup bir veya iki yıllık sözleşmeleri olan bizleriz. Sözleşme süremiz içinde de, semestr tatilleri süresince ‘işsiziz’. Okul tatili başlamadan önce Job-Center’e gidip işsizlik kaydı yaptırıyoruz. ‘İşsiz’ konumunda olduğumuz için istedikleri zaman görüşmeye çağırıyorlar. Tatile giderken bütün işsizler gibi Job-Center’e bildirip izin almamız zorunlu. Tabii ücretlerimiz de bu dönemde düşürülüyor. Yaklaşık 700 EURO olan ücretimiz 360 EURO oluyor. Üçüncü grupta ise iki veya üç haftalığına ‘kiralanan işçiler var. Onlar zaten doğru dürüst işi bile tam anlayıp öğrenemeden geri gidiyorlar.
Kısacası en önemli sorunumuz yoğunlaşan baskılar ve işimizin ağırlığı. İşçi temsilciliğimiz var ve sendika üyesiyiz ama, onlar da sorunlarımızla tam ilgilenmiyorlar. Bunda birliğimizi sağlayamamızın da etkisi var. Ama bunun böyle devam etmemesi gerekiyor artık….
Köln Üniversite yemekhanesinden işçiler
