Korona salgını sahne dünyasında büyük kötüleşmelere yol açtı ama bir şeyi de gösterdi: Devlet bizi görmezse biz de birbirimizi destekleriz!
Korona krizi sırasında, bağımsız tiyatro oyuncuları ve yönetmenleri için birçok bağış toplama kampanyası başlatıldı; Kiranın ödenebilmesi için para veya ücretsiz bir mekan. Devlet desteğinin işe yaramadığı yerlerde başladılar ve çok sayıda sanatçıya yardım ettiler.
Mart 2020 gibi erken bir tarihte, federal ve eyalet hükümetler serbest meslek sahipleri için korona yardımı başlattı. Ancak, Serbest Tiyatrolar Network Yönetim Kurulu üyesi, aktris Laura Kiehne, neden sahnedeki serbest çalışanların büyük çoğunluğunun görmezden gelindiğini şöyle açıklıyor:
“Tiyatroda çalışan sanatçıların birçoğu serbest meslek sahibi olarak kayıtlı değil, ücretli çalışmıyorlar, kısa süreli de olsa sosyal güvenlik primlerine tabi tutuluyorlar. Geçen yılın sonuna kadar aslında bu, sanatçıların devletin korona acil yardım fonunda dikkate alınmadıkları anlamına geliyordu. Ve elbette bu onları nispeten hızlı bir şekilde varoluşsal sıkıntıya getirdi. Yoksullukla karşı karşıya kaldılar.”
KİRA İÇİN PARA TOPLANDI
Özel tiyatrolar için yapılması gereken tiyatro binalarını koruyabilmek için bağış kampanyası başlatmalarıydı. 14 derneğin üyeleri bir kitle fonlaması platformunda para toplamak amacıyla “Korona zamanlarında kira öde” girişimi kurdular.
Laura Kiehne: “On üç ayda 237.262 euro topladık. Bunlardan bazıları 10.000 euroya kadar büyük bağışları içeriyordu. Gerçekten inanılmaz mutlu olduk çünkü aralarında sadece tiyatroseverler değil, serbest çalışan meslektaşlarıyla dayanışma gösteren birçok meslektaşımız da vardı.“ diyor.
191 tiyatro insanının kiralarını ödeyebilmeleri toplanan bağışlarla sağlandı. Berlin’deki Schaubühne, serbest çalışanlarına neredeyse düpedüz bir çalışamama ücreti ödedi. Bu, Schaubühne’nin daimi topluluğunun ve tiyatroseverlerin inisiyatifiyle sağlandı.
Schaubühne sözcüsü Veronika Bachfischer, bağımsız tiyatro oyuncularına yönelik dayanışma girişiminin başarısından memnuniyetini; “Bu kampanya gerçekten beklentilerimizi aştı. 48 saat içinde 30.000 euroya ulaştık ve bu böyle devam etti. Öte yandan, tüm topluluk üyelerinin ve tiyatronun birçok farklı alanından birçok çalışanın bağış için sunduğu büyük ve bence çok çekici bir teşekkür kampanyaları kataloğu vardı. Örneğin, sihirbazlık yapmayı öğrenmek, meditasyon yapmak, matematik dersi vermek, yatmadan önce hikayeler ve sahne arkasındaki çalışmalara dair içgörülerle aldıkları bağışın karşılığını ödemeye başladılar. 30 meslektaşımızı 3500 euroluk dayanışma ücreti ile destekleyebilmek için 105.000 euro bağış elde ettik. En büyük yardım, tiyatronun elindeki eşyalardan yapılan bir müzayedeydi: Jutte Lampe’nin bir kostümü ve Lars Eidinger’in Hamlet tacı en çok parayı aldı.“ sözleriyle belirtiyor.
Almanya’da birçok tiyatro, çeşitli dayanışma kampanyaları düzenleyerek bağımsız tiyatrocuların hayatta kalmasını kolaylaştırdı. Bazı tiyatrolar dayanışma biletleri çıkardı. Toplanan paralar oyunculara verildi. Bazı tiyatrolar eski oyunları düşük bir bilet ücretiyle internetten yayınlayarak para topladılar. Bu girişimler, sanatçılarla ve sanat dünyasıyla ilgili bir önyargıyı da yerle bir etti: Sanatçılar kendilerini kurtarmaya çalışırlar! Hiç de öyle olmadı. Daha önce iyi para kazanan sanatçılar, sahne gerisinde görev yapan arkadaşlarını düzenli bağışlarla oluşturdukları bir fonla desteklediler. Bazı sanatçılar, kostümlerini açık arttırma ile sattılar ve parayı ya tiyatro kiralarına ya da tiyatronun her alanında çalışan meslektaşlarına hibe ettiler. Korona, bir çok kötüleşmeye yol açtı ama başka bir şeyi de gösterdi: Devlet bizi düşünmezse biz de kendimizi düşünürüz! (YH)
