Paula’nın ev sahibi tarafından 70 yıldır oturduğu evden atılmasının şok edici hikayesi, benzer durumda bulunan birçok yaşlı insanı temsil ediyor.
Kalle Gerigk
Paula, 70 yıldır Köln’ün Mülheim semtindeki iki odalı şirin dairesinde yaşıyor. 1955 yılında, İkinci Dünya Savaşı’nın etkileri henüz hissedilirken, eşi Peter ve kızı Helga ile birlikte buraya taşındı. Paula, “O zamanlar 60 DM kira çok büyük bir paraydı ama savaştan sonra hâlâ zorluklarla boğuşan bir şehirde daire bulmak büyük bir nimetti,” diye hatırlıyor. Yine de evi bulmak zor olmuştu.
Dairede geçirdiği uzun yıllar boyunca gerçek bir anı hazinesi biriktirdi. Karnaval, aile kutlamaları ve eşi Peter ile birlikte Las Vegas, Moskova veya Tokyo’ya yapılan sayısız seyahatler; tüm bu deneyimler Paula’nın kalbinde sakladığı dairede değerli anlara dönüştü. “Peter asla çok uzaklara seyahat etmek istemezdi, daha rahat bir tipti ama benim için her zaman buna razı olurdu” diyor gülümseyerek. Karnaval zamanı aile için her zaman özel bir şeydi: “Peter, Jan von Wert’in karnavalcısıydı ve Mülheim kayıkçıları geldiğinde her zaman telaş içinde olurduk.”
SADECE EV DEĞİL YAŞAMIN PARÇASI
Ancak Paula için hayatın karanlık tarafları da vardı. Peter 2009 yılında uzun bir hastalıktan sonra vefat etti ve 2021 yılında da kızları Helga yine ciddi bir hastalıktan sonra hayatını kaybetti. Paula için bu kayıplar çok zordu ama her zaman yaşamının bir parçası olan dairede kalmaya devam etti.
Ancak 2024 Noel arifesinde Paula, dünyasını altüst edecek bir mektup aldı: Kişisel kullanım nedeniyle kira sözleşmesinin feshi! Ev sahibi daireyi kendisinin kullanacağını belirterek kira sözleşmesini fesh ediyordu. “Buna inanamadım. Benim yaşımda hala hareket ediyor muyum? Nereye gitmeliyim? Hala bir yaşlılar evine uyum sağlayamayacak kadar sağlıklı hissediyorum kendimi. Bu daire benim evim!” Paula şok olmuştu. Bu dairede geçirdiği yıllardan sonra taşınmak zorunda kalma düşüncesi onu çok etkiledi. Evi onun için sadece yaşanacak bir yer değil, aynı zamanda bağlı hissettiği anılarla dolu bir yerdi.
Evden çıkarılma Paula için bir şok oldu ama aynı zamanda komşuları için de bir şoktu bu durum. Haber hızla yayıldı ve birçok kişi dayanışma gösterdi. “Bir komşum, ayrılmak zorunda olduğumu duyduğunda ağladı. Bazıları da, “Paula buradan ayrılmak zorunda kalırsa biz de taşınırız” diyor. Toplum tarafından ne kadar sevildiği, değer verildiği ortada. O sadece bir komşu değil, mahallesinin ayrılmaz bir parçasıydı.
DAYANIŞMA BÜYÜK
Paula, tüm kayıplara ve zorluklara rağmen yüzünde gülümsemeyi her zaman koruyabilen bir kadın. Yaşam sevinci ve mizah duygusu sayesinde birçok zor zamanın üstesinden gelmeyi başardı.
Artık Paula’nın geleceği belirsiz. Gerçekten sevdiği daireyi terk etmek zorunda mı kalacak? Hukuki durum henüz netleşmedi ancak kesin olan bir şey var: Paula çok güçlü bir kadın ve kolay kolay pes etmeyecek. Komşuları onu destekliyor ve onu tanıyan insanların kalbinde bir yeri olduğunu biliyor.
Onlarca yıldır evlerinde yaşayan yaşlılar, sadece başlarını sokacak bir çatıya sahip olmakla kalmıyor, aynı zamanda hayat hikayelerinin bu yerle ayrılmaz bir şekilde bağlantılı olan bir parçasına da sahip oluyorlar. Özellikle yaşlılıkta, sağlık veya fiziksel kısıtlamalar nedeniyle taşınmanın daha da zorlaştığı durumlarda, kişisel kullanım için tahliye yükünden korunmaları gerekir.
Fransa ve İsveç gibi ülkeler, özellikle savunmasız kişilere destek sağlamanın önemini fark etmiş durumda ve yaşlı kiracıların yaşam kalitelerini ve güvenliklerini sağlamak amacıyla onları bu tür tahliyelerden koruyorlar. Almanya’da da benzer bir koruma mekanizmasının mevcut kira hukuku düzenlemelerine eklenmesi, özellikle yaşlı nesillere bir güvenlik hissi vermek açısından yararlı olacaktır. Hiç kimse yaşlılığında ve uzun yıllar aşina olduğu bir evde yaşadıktan sonra taşınmanın ve hele de tahliye edilmenin belirsizliğiyle yüzleşmek zorunda bırakılmamalı.
YASAL DÜZENLEME ZORUNLU
Belirli bir yaşın üstündeki veya belirli sağlık sorunları olan kişilerin kişisel kullanım amacıyla kira sözleşmesinin feshedilmesini yasaklayan bir yasa, yaşlı insanların alıştıkları ortamdan kopmamasını sağlamaya da yardımcı olacaktır. Bu sadece toplumsal bir birlikte yaşama eylemi değil, aynı zamanda bir insanlık ve yaşlılıkta insan onurunun korunması meselesi olacaktır.
Böyle bir yasanın çıkarılması uzun vadede yaşlıların yaşam kalitesinin artmasına ve onlara hak ettikleri saygı ve tanınmanın sağlanmasına yardımcı olabilir. Ayrıca, mali veya ekonomik çıkarların insanların refahının üstünde tutulmasının da önüne geçilecektir.
Umalım, Paula’nın hikayesi, yaşlı insanların korunması ve bu insanları daha iyi koruyan yasal çerçevelerin önemi hakkında daha geniş bir tartışmaya yol açar.
