Mayıs ayının son haftasında Esslingen merkezli geleneksel tedarikçi şirket Eberspächer, üretimin Polonya’ya taşınacağını açıkladı. 300 işçinin çalıştığı işyeri yok edilecek.
Esslingen Zeppelinstrasse’deki Eberspächer fabrikasında vardiya değişikliği. Ancak işçiler arasında işin bitmesinden sonraki mutluluk yok, sinirli ve hayal kırıklığı içindeler. Bir gün önce işlerini kaybedeceklerini öğrendiler. Köklü şirket, Esslingen’deki üretimin Polonya’daki Wroclaw yakınlarındaki Oława’ya taşınacağını açıkladı. 300 işçi işsiz kalacak. İşçiler açısından bu durum anlaşılmaz. Sonra nelerle karşılaşacaklarını henüz bilmiyorlar. Bildikleri tek şey; şirket yönetimine duydukları öfke.
Şirket yönetimine göre, Esslingen’de üretilen otomobil kaloriferleri çoktan beri kar getirmediği için fabrikanın kapanması zorunlu. Genel müdür ve şirketin ortaklarından Martin Peters, 2019 yılı bilançosunun sunulduğu gün tesisin, „çift haneli milyon tutarında“ zarar yaptığını açıkladı. Ona göre şirket yıllarca Esslingen’deki fabrikayı açık tutmak için daha verimli çalışmak ve üretimi optimize etmek için çaba harcadı. Ancak çabalar boşa çıktı. İşçi ücretlerinin yüksek olduğu Orta Neckar’da üretim maliyetleri de çok yüksekti. İşletmenin kurtarılması imkansızdı.
Bu nedenle şirket, üretimi Eberspächer’in zaten 300 işçi çalıştıran bir yan tesisi olan Oława’ya taşımaya karar verdi. Eberspächer’in genel müdürü ve ortaklarından Heinrich Baumann, korona salgınının kararın tetikleyicisi olmadığını vurguladı. Ancak kriz gelişmeleri hızlandırmıştı. Korona olmasa da gelinen noktada fabrikanın kapatılacağını bildirdi. Bu, işçiler açısından zayıf bir teselliydi.
22 yıldır Esslingen fabrikasında çalışan Filiz Sefer, „Bana sorarsanız, bu durum yıllarca süren kötü yönetimden kaynaklanıyor“ diyor. 41 yaşındaki işçi yönetimin kararına öfkeli. 48 yaşındaki Siegfried Lich de benzer düşüncede. Makine operatörü 21 yıldır Eberspächer’de üretimde çalışıyor ve üretimin iyileştirilmesi için yıllar boyu birçok öneri sundu. „Ama asla çalışanları dinlemediler“ diyor. Örneğin, makineler dış bir şirket tarafından- tek bir operatörle dahi konuşmadan yukarıdan gelen talimatlarla- dönüştürüldü. Lich’e göre dış firma, cihazları düşmanca ve verimsiz bir şekilde ayarladı, bundan üretim sonuçları acı çekti. Ancak öngörülen verimi sağlayamayan işçiler sorumlu tutuldu.
Hem Lich hem de Sefer, işçi ücretlerinin tesisin zarar etmesinden sorumlu olmadığına inanıyorlar. Yönetim, işçileri üretimin optimizasyonuna daha fazla dahil etmeliydi. Lich, haberin şaşırtıcı olmadığını, yıllardır tartışıldığını belirtiyor. Ancak hayal kırıklığı çok derin.
Tıpkı Ergün Yılmaz gibi. 58 yaşındaki işçi „Gelecekte ne olacağını bilmiyoruz“ diyor. İşçiler tesisin kapatılması konusunda gruplar halinde bilgilendirildi. Ancak, bundan sonra durumlarının ne olacağı hakkında herhangi bir bilgi verilmedi. Yılmaz; “Sadece 300 çalışanın 2022 yılına kadar işten ayrılması gerektiğini biliyorum” diyerek etkilenenlere ne olacağına dair hızlı bir açıklama istiyor. Sonuçta o ve meslektaşlarına gidişat hakkında daha fazla bilgi alabilecekleri bazı buluşmalarla ilgili tarihleri içeren bir liste sunuldu. 40 yıldır firmada çalışan Yılmaz, Eberspächer gibi köklü bir firma için bunun utanç verici olduğu görüşünde.
40 yılı aşkın süredir fabrikada çalışan 62 yaşındaki Franceso Scigliano; „Emekli olmama az kaldı ama genç meslektaşların durumu oldukça zor.“ diyor. Genç meslektaşlarından biri olan 37 yaşındaki Giovanni Prezioso, öfkesini “ Bu bize yapılamaz, gelecekte nelerle karşılaşacağımızı bile bilmiyoruz.“ diyerek ifade ediyor. IG Metall, planlanan taşınmayı kabul etmeyeceğini açıkladı. IG Metall Esslingen’den Jürgen Groß, „İşyeri İşçi temsilciliği (BR) ile birlikte Esslingen’de mümkün olduğu kadar çok işyerini korumak için elimizden geleni yapacağız.“ dedi.
Siegfried Lich kurbanların yanlış yerden seçildiği görüşünde: “Bence işçiler değil, yönetim gitmek zorunda. Benim aldığım ücretle Polonya’da beş işçi çalıştırabilirsiniz.“ diyor. Bu sözler fabrikanın Polonya’ya taşınmasının nedenini açıkça ortaya koyuyor.
