Özlem Alev Demirel
Son haftalarda Kuzey Ren Vestfalya Eyaleti’nde kamuoyunu ilgilendiren konuların başında milletvekillerinin brüt emeklilik maaşlarının yükseltilmesini sağlamak için yapılan tartışmalar yer aldı. Aralık ayında CDU, SPD ve Yeşiller fraksiyonları milletvekili yasasında değişiklik yapılması için önerge verdiler. Önergeye göre milletvekillerinin emeklilik maaşlarının yükseltilmesi için brüt maaşlarına 500 Euro zam yapılması zorunluydu.
Avrupa’da yüzbinlerce emekçinin -Alman hükümetinin de ortak olduğu tasarruf dayatmasıyla- emeklilik maaşları ve ücretlerinin azaltılmasına karşı grev yaptığı koşullarda milletvekili maaşına zam yapılması talebi, Kuzey Ren Vestfalya milletvekillerinin duyarlılıklarını kaybettiğini gösteriyor. Yunanistan’da göreve yeni başlayan bir öğretmenin maaşının 600 Euro olduğu düşünülürse milletvekilleri maaşlarına 500 Euro zam yapılmasının anlamı daha iyi anlaşılır oluyor.
Bu tartışmaların arka planında 2005 yılında Kuzey Ren Vestfalya Eyaleti’nde uygulamaya sokulan milletvekili maaşlarıyla ilgili reform yatıyor. Reformla, vergiden muafiyet, ekstra harcamalar için ek ödeme ve milletvekillerinin iki dönem görev yaptıktan sonra otomatik olarak emeklilik hakkı kaldırıldı. Bunun yerine artık milletvekillerine başlangıçta 10 bin Euro’nun altında, daha sonra 10 bin Euro’nun biraz üstünde maaş ödeniyor. Milletvekilleri, büro, materyal ve diğer harcamalarını kendi maaşlarından ödemek zorundalar. Ayrıca vergiden muafiyetin kaldırılması ve milletvekillerinin emeklilikleri için maaşlarından belli bir miktarı oluşturulan bir emeklilik kasasına ödemeleri zorunluluğu getirildi. Bu kasa, yasal emeklilik kasaları gibi değil özel emeklilik kasaları şeklinde örgütleniyor ve işliyor. Yatırılan paralar değişik fonlarda işletilerek elde edilen gelirden milletvekillerinin maaşları finanse edilmekte. Birkaç yıl önce bu konuda anlaşmaya varılmasının nedeni, bu yolla milletvekillerinin önceki emeklilik maaşlarının en az yüzde 60’ının garanti edilmesiydi. Şimdilerde ise yüzde 60 garantisinin ancak emeklilik fonuna yatırılan paranın 1600 Euro’dan 2100 Euro’ya çıkarılmasıyla mümkün olduğu görüldü ve milletvekillerinin brüt maaşlarına 500 Euro zam yapılması fikri ortaya atıldı.
Normal bir emekçi, ayda bırakın 2100 Euro, 1600 Euro bile emekliliği için ayıramaz. Hartz IV’ü yürürlüğe sokarak milyonlarca kişiyi yaşlılıkta yoksulluğa mahkum eden partiler şimdi kendi emekliliklerinin tehlikede olduğundan yakınıyorlar. Kendilerini normal vatandaştan daha iyisini hak eden “ele talkım verirken kendileri salkımı yutan” elitlerin bir parçası olarak görüyorlar.
Halka sürekli olarak kemerleri sıkmak gerektiğini örneğin daha iyi anaokulları ve 15 Euro’luk sosyal bilet için para olmadığını söyleyen partiler bunlar.
İşte bu iki yüzlülük yüzbinlerce vatandaşı olduğu gibi biz Sol Parti milletvekillerini de öfkelendirdi. Milletvekillerine binlerce protesto mektubu gönderildi. Meclisteki tartışma “milletvekillerini hangi meslek gruplarıyla karşılaştırmak gerekir?” göstermelik sorusu çerçevesinde yaptırıldı. CDU, SPD ve Yeşiller için cevap belediye başkanları ve hakimler şeklindeydi. Kendilerini normal ücret bağımlılarıyla, emekçilerle karşılaştırmak hiçbirinin aklına gelmedi.
Bu elit düşünce, son yıllarda SPD ve Yeşiller arasında oldukça yaygınlaştı. Bu partiler, bir taraftan Hartz IV’ü uygulamaya soktular, 67 yaşında emekliliğe onay verdiler diğer taraftan ise kendi emeklilik maaşlarının sözüm ona düşüklüğü konusunda timsah gözyaşları döktüler.
Aslında politikacıların milletvekili maaşı almaları bile işçi hareketinin bir kazanımıdır. Parlamentarizmin başlangıcında milletvekilleri maaş almıyorlardı. Bu nedenle sadece zenginler profesyonel olarak politika yapma lüksüne sahiptiler. Şimdilerde ise milletvekilleri “özel sektördeki menajerlerle aynı göz hizasında olabilmek” adına onların maaşına denk maaş alıyorlar. Emekçilerin de böyle bir talepte bulunma hakkına sahip olduğu kimsenin aklına gelmiyor.
Milletvekillerinin maaşlarına yapılacak zammın emekçilerin yaşam koşullarıyla uzaktan yakından mantıki bir ilişkisinin olmadığını özellikle vurgulamak gerekiyor. Gerçek ücretler giderek düşüyor, emeklilik kesintileri dikkate alındığında emeklilik maaşlarının yükseltilmesini sağlamak için maaşların arttırılmasını sağlamak imkansız. Burjuva milletvekillerinin ikiyüzlülüğü, sosyal alandaki kısıtlamalar ve borçların frenlenmesine bağlı olarak sürdürülen politikalar eşliğinde daha da göze batıyor.
Kuzey Ren Vestfalya Eyalet Meclisi Sol Parti milletvekili
