Köln’de 9-13 Eylül tarihleri arasında yapılacak Uluslararası Kadın Filmleri Festivali (IFFF), sisteme dayalı kadın düşmanlığıyla ilgili deneyimleri ortaya koyup hem komik hem de güçlü kadın kahramanları gösteriyor.
Uluslararası Kadın Filmleri Festivali Dortmund-Köln (IFFF), korona salgını nedeniyle 2020 baharında Köln’de iptal edilmek zorunda kaldı. 9-13 Eylül tarihleri arasında hijyen kurallarına uygun olarak ve daha az izleyiciyle gerçekleştirilecek.
Avustralya, Brezilya, Fas ve Tayvan’dan kadın yönetmenlerin katıldığı yarışmada uluslararası sekiz filmden altısı festival süresince internet üzerinden gösterilecek. IFFF sözcüsü Stefanie Görtz, filmlerin tamamen kadınların yaşamı, özgürlüğü, güçlendirilmesi ve ilhamla ilgili olduğunu söyledi.
Tonia Mishialis’in Kıbrıs-Yunanistan filmi “Mola” buna bir örnek. Konusu “Menopoz” pek ümit verici görünmese de izleyiciyi hoş olmayan bir şey beklemiyor. Film jinekolog ziyaretiyle kara mizahla başlıyor. Öncelikle jinekolog kimseninhoşuna gitmeyen her şeyi sıralıyor: Depresyon, saç incelmesi, kilo alma, osteoporoza veya gece terlemeleri, cinsel isteğin azaltması… Monologunu karşı cins için son derece “hassas” bir takdirle bitiriyor: “O halde endişelenecek bir şey yok! Kadınlar acı çekecek.“ Film, sistemin doğasında var olan kadın düşmanlığını gösteriyor.
Sharipa Urazbayeva’nın Kazak filmi “Mariam” festivaldeki bir başka film. Filmin ana karakteri Mariam, eşi tarafından terk edildiğinde, bozkırdaki çocukları ile yaşamı ilk bakışta idare edilebilirgibi değil. Kocasını ölmüş olarak ilan ediyor, çünkü ancak o zaman rahat bırakılacak. Adam yeniden ortaya çıktığında ve bir aile reisi olarak eski hayatına devam etmek istediğinde, Mariam’ın özgürleşme süreci durdurulamıyor.
Brezilyalı film yapımcısı Maya Da-Rin’in IFFF ödüllü ilk filmi de Köln’de gösterilecek: Desana halkından bir yerli, kızıyla birlikte Manaus’un eteklerinde tehlikeli koşullarda yaşıyor. Kızı tıp okumak için burs kazanınca bir yaşam krizine girer. Filmin sloganı: Kadınların aldığı kararlar erkeklerin hayatını da değiştiriyor.
Festivalin „Focus“ programı bu kez, „1990’ların sonbaharından 2020’ye kadar“ olan döneme ayrılmış ve Doğu Alman deneyimleri ve oradaki kadın yönetmenlerin film yapımcılığı ile şekilleniyor. Açılış filmi „Siyah Olmak“ ırkçılığın hiçbir şekilde sadece eski Federal Cumhuriyet’te değil, Doğu Almanya’da da mevcut olduğunu gösteriyor. Ines Johnson-İspanya adlı belgeselde nasıl büyüdüğünü anlatıyor. Grit Lemke’nin dokümantasyonu „Gundermann Revier“, DAC’nden ekskavatör operatörü ve söz yazarının hikayesini gösteriyor. Therese Koppe’nin “Im Stillen Laut/Sessiz Çığlık” adlı filmi, 1970’lerin sonlarından beri Frankfurt an der Oder yakınlarındaki Kunsthof Lietzen’de yaşayan iki eski sanatçıyı canlandırıyor. (YH)
