12 Mart’ta yayınlanan Yeni Hayat’ta bu köşede “Şimdi de camizedeler mi?” diye sormuştuk. Çünkü, Münih’te DİTİB tarafından yapılması planlanan büyük cami projesi iptal edilince, cami için toplanan bağışların nereye gittiği ya da akıbeti merak konusu idi.
Zaten, ekmeğinden keserek, tuvalet temizleyerek, zor işlerde alınteri dökerek kazandıklarından bağış yapan cemaat üyeleri de cami projesinin iptal edilmesi kararına tepki göstermiş, bağışların da geri iade edilmesini istemişti.
Cemaat üyeleri, bağışlar iade edilmeyince olayı basına yansıtmış, toplantılar düzenlemişti.
Hürriyet gazetesi, 16 Haziran günü camiler için toplanan bağışların nasıl “iç” edildiği konusunda dikkate değer bir manşet yaptı.
Bavyera Eyaleti’nde bulunan Marktredwitz kentinde DİTİB’a ait Süleymaniye Cami için toplanan 74 bin 500 Euro eski başkan tarafından cebe indirilmiş.
Savcılık olaya el koymuş.
Parayı cebe indiren başkan Selim Özkan, suçunu kabul etmiş.
Cebe indirdiği paranın yarısını geri ödemiş.
Diğer yarısını ise ödemeyeceğini söyleyince olay patlak vermiş.
Yani, Müslümanlar için en kutsal sayılan bir mekan için toplanan para dernek başkanı tarafından kolayca cebe indirilebilmiş!
Daha önce kar ortaklığı adı altında İslami şirketlerin yaptığı vurgunlara tanık olmuştuk.
Sonra da insanların temiz dayanışma duygularına seslenerek milyonlarca Euro toplayan Deniz Feneri’ne…
Şimdi de sevap kazanma duygusu ile toplanan paralar cebe indiriliyor.
Bu sadece gözü dönmüş, kötü niyetli bir kaç kişinin yaklaşımı mı?
Yoksa aynı yolda yürüyenlerin ortak bir davranışı mı?
Hangisi olursa olsun.
Önemli olan, camiler için toplanan bağışların bile açık açık cebe indirilmesidir.
Yeni dönemin suiistimal furyası, camiler için toplanan bağış paraları.
Dolayısıyla Marktredwitz’de yaşanan olayı iyi okumak gerekiyor. Cami için toplanan bağışları kendi cebine indiren cami yöneticilerinin olduğu unutulmamalı. İnanç üzerinden suiistimalin binbir yolu olduğu gerçeğinden hareketle yeni camizedelerin oluşmaması için ince eleyip sık dokumak gerekiyor. (YH)
Advertisement
