Sidar Çarman
Perakende sektöründe yaklaşık üç milyon çalışan için toplu pazarlık döneminin tam ortasındayız. Baden-Württemberg’de yaklaşık 490.000 çalışan, son birkaç ayın saygı ve takdirinin ücret ve maaşlarda gözle görülür artışlara yansıyıp yansımayacağı sorusuyla ilgileniyor. Bu nedenle ver.di, perakende sektöründe çalışanlar için yüzde 4,5 ücret artışı, artı 45 euro daha fazla ücret ve maaş talep ediyor. İşverenlerin sendikanın talebini aşırı bularak reddetmesinin ve tek bir teklif sunmamasının ardından şimdi ilk rakamlar ortaya çıktı. Şirketler, ekonomik etkiye bağlı olarak iyi ve kötü şirketler olarak ayrılacak, ardından cüzi ücret artışları hatta sıfır zam gündeme gelecek.
Korona pandemisi döneminde birçok şirket ceplerini tıka basa doldurur, diğerleri vergi mükelleflerinin parasıyla finanse edilen fonları alırken, çalışanların eli boş kaldı. Bu nedenle, son birkaç hafta içinde, özellikle Kuzey Ren-Vestfalya ve Bavyera’da, Kaufland, LIDL, Marktkauf, Primark, H&M, ZARA’da vb.daha fazla ücret ve maaş talebiyle iş bıraktı. Aynı zamanda, şu anda H&M ve ZARA’da olduğu gibi, çalışma koşullarındaki kronik kötüleşmeye veya işçi çıkarmaya karşı da mücadele ediyorlar. Buradaki işverenler uzun zamandır mücadeleci işyeri temsilciliklerinden ve çocuklu kadınlardan kurtulmaya çalışıyor. Grevin ön saflarında yer alanlar onlar: Birçoğu göçmen olan kadınlar, anneler ve bekar ebeveynler!
H&M’DEN DENİZ’İN ANLATTIKLARI
Sindelfingen’deki H&M çalışanı Deniz Görkem de bunlardan biri. Deniz 43 yaşında ve iki erkek çocuk annesi. Vasıflı bir perakende satış elemanı ve tam 20 yıl önce Hamm’da H&M için çalışmaya başlamış biri. Evlendikten sonra Baden-Württemberg’e geri döndü ve Stuttgart yakınlarındaki Sindelfingen’deki H&M mağazasına transfer oldu. O zamanlar hala tam zamanlıydı, şimdi, iki hamilelikten sonra, haftada 15 saat çalışıyor. Deniz geriye baktığında “Genç bir kızdım ve moda endüstrisi çok çekiciydi ve sonra zevkle perakende sektöründe kaldım” diyor. Bugün BR üyesi ve aktif bir sendikacı olarak, şu anda 100’e yakın çalışanı olan mağazada grev katılımını organize ediyor. Kendisinden röportaj istediğimde tereddüt etmeden kabul etti: “Evet, elbette. Anonim yapmaya gerek yok. Adımı yazabilirsiniz, söylediklerimin arkasındayım.“ Ondan karantinanın son aylarını nasıl yaşadığını ve güvencesiz çalışma koşullarına sahip bir sektörde iş anlaşmazlığı yaşamanın ne anlama geldiğini anlatmasını istiyorum: „Başta tabii hastalık nedeniyle korktum ve mağaza kapanınca sevindim. Korkum nedeniyle ilk başta herhangi bir temas istemedim, ancak insanlarla temasa geçme özlemi hızla kaygılarımdan daha büyük hale geldi.
Başlangıçta evde kalmak güzeldi: Hepimiz büyük baskı altında yaşıyoruz – iş, okul ve çocuklar için antrenman. Her zamanki günlük hayatım: çocukları sabah okula götürmek, sonra işe gitmek, işten sonra çocukları okuldan almak, sonra evde yemek yapmak ve ödevlerini kontrol etmek. Çocuklarım futbol kulübünde aktif. Bu, onları haftada birkaç gün antrenmana götürmem gerektiği anlamına geliyor. Sonra akşam yemeği ve arada ev işi. Ve sonra karantina oldu ve evet, karantinanın ilk birkaç gününde bir anne olarak taşıdığım yükün bir kısmı omuzlarımdan düştü ve bu hızlı tempoyu yavaşlatabildim.
Ancak bu anın çok uzun sürmediğini, BR olarak harekete geçmeleri gerektiğini anladıklarını söylüyor. „İşveren, işyerinde sağlığımızın korunup korunmadığını dikkate almadan mağazayı hızlı bir şekilde açmaya hazırlanıyordu. Yazar kasaların fleksiglasla ayrılmasını ve çalışma arkadaşları arasında minimum mesafeye uyulmasını talep ettik. Kısa çalışma ödeneğini de %90’a çıkarmayı başardık. Noel 2020’den kısa bir süre önce, ikinci karantinadan önceki son günde, H&M bir işçi çıkarma programından başka bir şey olmayan bir gönüllü programıyla bizi şok etti.Plan, işgücünün yaklaşık dörtte birinin şirketten“ gönüllü olarak ” ayrılmasıydı. Ve bu, meslektaşların korona ile ilgili şube kapanışları ve kısa süreli çalışma nedeniyle işleri hakkında zaten endişe duyduğu bir zamanda yapılıyordu. Düşük ücretler, geçici sözleşmeler, yarı zamanlı çalışma ve işten atma koşullarında TİS görüşmeleri yapılıyor. Deniz de bunu ilk elden deneyimliyor ve maddi kayıpları kabullenmek zorunda kalan ve açıkça maaşlarının artırılmasını talep eden birçok meslektaşının olduğunu söylüyor. “Şimdiye kadar hiçbir işyeri korku ve vazgeçme ile güvence altına alınmadı. H&M Grubu için sadece sayılar önemlidir, onlar için biz sadece sayılarız. Ben bunu kabul etmiyorum. Tarihe bakacak olursak, işçiler her zaman hakları için mücadele etmişlerdir. İşverenlere karşı gücümüzü birlik olarak göstermemiz gerektiğini düşünüyorum. Artık korkularımızı bir kenara bırakıp kenetlenmeliyiz çünkü bizim de söyleyecek sözümüz var!“
