Dilek Güngör, Türkiye ile Almanya arasındaki işgücü sözleşmesinin 60. yıldönümünde Baba ve Ben (Vater und Ich) adlı bir roman yayınladı. Romanda işçi olarak aslında gönüllü Almanya’ya gelen bir baba ile burada yetişen, meslek sahibi olan, buralı olan kızı arasındaki ilişki anlatılıyor.
Vater und Ich, Güngör’ün üçüncü romanı. Romanı yazmadan önce babasıyla ilişkisi üzerine çok düşündüğünü belirtiyor. Bunu roman kahramanı İpek’le babası üzerinden süslü sözlerle de anlatabileceğini ama olduğu gibi yansıtmayı esas aldığını belirtiyor.
Roman, annenin arkadaşlarıyla üç günlük geziye gittiği dönemde başbaşa kalan baba ve kız üzerinden kurgulanmış. Babayla kızın üç gününü suskunluk ya da kısa cümleler oluşturuyor. Birbirleriyle üçüncü kişi olarak konuşuyorlar. Babası kötü biri değil ama vücudu Almanya’da olmasına, burada çalışmasına, ev almasına rağmen değer yargıları Türkiye’ye göre biçimlenmiş ve öyle kalmış biri. Okumuş kızının bağımsız bir hayat sürdürmesini, kendi evine taşınmasını, Alman erkek arkadaşının olmasını, onunla beraber kalmasını kabullenemiyor ya da kabullenmek istemiyor. İpek, Almanca konuşuyor, Türkçeyi daha sonra kursa giderek öğrenmiş ama başka diller de biliyor. Sık sık babasıyla yabancılaşmasında kendi rolünü sorguluyor. Annesinin yeniliğe açıklığıyla babasının yaşamdaki muhafazakarlığını karşılaştırıyor, nedenlerini arıyor. Annesinin çok konuşmasından, babasının neredeyse hiç konuşmamasından şikayetçi. Halbuki böyle değildi; babasıyla çok konuşurlar, çok gülerler, annesini çok kızdırırlardı. Şimdi ise tam tersi. Romanda burada doğan, burada büyüyen bir çocuğun duygularını, kendini bulmasını, yaşadıklarını baba ve kızın ilişkisi bağlamında öğreniyorsunuz. Baba da kız da ortak yanlar arıyorlar, dilleriyle olamıyorsa elleriyle iletişim kuruyorlar, ortak bir şey yapmaya çalışıyorlar, örneğin bir tencere pilav. (YH)
