Kassel DİDF Kadın Grubu ve Göçmen Kadınlar Birliği’nin inisiyatifiyle hazırlanan tiyatro oyunu izleyiciyle buluştu. Gösterimi devam edecek olan oyunun hazırlanmasında emeği geçen kadınlardan biri olan Bircan Özdemir, oyunun içeriğini ve kadınların sahneye yansıyan çalışmalarını gazetemiz için kaleme aldı.
Bircan Özdemir
Oyunumuzu ilk sergilediğimiz akşam, sahneye çıkacağımız anı sabırsızlıkla bekledik. Çıkmadan önce kuliste birbirimize seyircilerin nasıl göründüklerini sorduk. Rolünü iyi oynayanı övdük, birbirimizi cesaretlendirdik. Bir saatlik oyunumuz sonrası seyircilerin alkışlarıyla sahneye geri döndüğümüzde, beğenildiğimizi fark etmiştik. Gururla elele tutuştuk ve alkışların tadını çıkardık. Daha sonra fuayedeki kutlama sırasında seyircilerle yaptığımız konuşmalar, oyunumuzun içeriği ve vermek istediğimiz mesajın dikkatle izlendiğini ve anlaşıldığını gösterdi.
Çok kaba bir konsept ile Eylül 2018’de bir tiyatro grubu oluşturmaya başladık. Amacımız 10-15 yerli ve göçmen kadınla entegrasyon üzerine bir oyun hazırlamaktı. Kendi ilgi ve ihtiyaçlarını öz güvenle sergilemeleri yoluyla kadınların toplumsal durumlarıyla ilgili bilinçlerini güçlendirmek, farkındalıklarını arttırmak arzusundaydık. Ayrıca Almanya’daki diğer kadınlarla ortaklıkları ve ortak çıkarları keşfetmeye, karşılıklı önyargıları azaltmaya yardımcı olmak istedik. Kadınlar kendi fikir ve güçleriyle bir oyun sunacaklardı. Projemizi kendi inisiyatifimizle hayata geçirdik. Oyunu sahneleyebilmek için Staatstheater Kassel’in tiyatro pedagojisinden de profesyonel yardım aldık. Tiyatro projemiz, Hessen Sosyal İşler ve Entegrasyon Bakanlığı’nın „WIR“ programı tarafından desteklendi.
Grubumuzun bileşeni nedeniyle “entegrasyon” konusunu değişik boyutlarıyla tartışmamız zor oldu, Grubun katılımcıları farklı geçmişlere, dinlere ve milliyetlere sahiptiler. 14-70 gibi oldukçe geçiş yelpazeden oluşuyordu. Bir süre sonra oyunumuzu milliyet, din ve geçmiş farklılığına dayanarak oluşturmanın mümkün olmadığını kavradık.
ORTAK SORUNLAR ORTAK ÇIKARLAR
Bu nedenle oyunumuzun kilit noktaları olarak günlük ve çalışma hayatımızdaki tipik örnekleri aramaya başladık. Grup katılımcılarının hemen hepsinin yaşadığı veya haberdar olduğu iki örneği esas almaya karar verdik: Kassel’deki “yerel ulaşım reformu” ve temizlik personeli için işin yoğunlaştırılması sorunu.
Almanya’daki diğer kadınlarla birlikte mücadele etmek için ortak sorunlar, ortak çıkarlar ve ortak olanaklar bulmaya çalıştık. Alman, Türk, Kürt veya İran uyruklu olmasına bakılmaksızın herkes ulaşım ve daha iyi çalışma koşullarına ihtiyaç duymakta!
İlk sahnede monologlarla kendi hikayemizi sunmaya başladık: Neden Almanya’ya göç ettik ve hayatımızı burada kurmak için hangi çabaların içine girdik?
Çoğumuz daha önce hiç sahneye çıkmamış olduğundan bu uygun bir girişti. Yine de epey zorlandık! Bu şekilde, kendimizi Alman toplumunda iyi hissetmek ve geliştirmek için sahip olduğumuz farklı koşulları gösterebildik. Bu sunumla, Almanya’daki göçmen kadınların gelişimiyle ilgili olumsuz genellemelere bir cevap vermek istedik: Yaşamlarımızı hangi olanaklarla inşa ettik, tecrübelerimiz neler? Kendimizi evimizde, yurdumuzda hissediyor muyuz? Sorunun cevabı evetse nerede ve neden? Neyin eksikliğini hissediyoruz? İşte bu nedenlerle oyunumuza; “Dün – Bugün – Yarın, Buralı olabildik mi?” adını verdik.
Almanya’da göç politikasının önemli adımlarını içeren kısa filmlerle göç konusunun ve entegrasyonun nasıl istismar edildiğini ve ortak yaşamımızı nasıl etkilediğini göstermeye çalıştık. Buna karşı alternatifimiz vardı: Herkese daha iyi bir yaşam için birlikte nasıl mücadele edebiliriz?
