Berlin Fotoğraf Müzesi’nde çocuklar için düzenlenen bir sergi var.
Çocuklar yetişkinlerden farklı hisseder, düşünür ve hareket eder. Sosyal, bilişsel ve motor becerilerinin çeşitliliği, yaşamın ilk on yılında hızlı bir gelişime tabidir. Kendi kararlarını verebilen, meraklı öznelerin gelişebileceği ve birşeyler deneyebileceği özgür alanlar yaratmak, günümüzün çocuk düşmanı ortamı göz önüne alındığında zorlu bir görevdir. İnsanlar nadiren çocukların göz hizasındaki yerlerde hareket ederler. Kamusal alanlar yetişkinler tarafından çocuklar için tasarlanmıştır ve çoğu zaman yetersizdir. Merdivenler çok yüksek, koltuklar nadir, sokaklar ilk bisiklet denemeleri için çok tehlikeli. Kültürel açıdan da engeller çok büyük: Çocuk festivalleri gibi kültürel etkinlikler marka savaşlarına dönüşüyor, çocuk programları yetişkinlerin bile özümseyemeyeceği bilgilerle doluyor. Toplumun, üyeleri için tek bir kısıtlama olduğu düşünülebilir. Bu nedenle, çocukların gerçekliği göz hizasında tanımalarını sağlamak, sadece bir tutum meselesi değil, becerikli ve istekli olmayı gerektirir.
Berlin’deki Fotoğraf Müzesi ilk kez „çocuklar için özel olarak“ tasarlanmış bir sergiye ev sahipliği yapıyor. Sanat Kütüphanesi’nin fotoğraf koleksiyonundan yaklaşık 170 eserin yanı sıra bir dizi baskı, çizim ve heykelden oluşan bir sergi bu. Birbiriyle bir şekilde bağlantılı olan ve mekansal olarak birbirinden ayrılmayan on bölümde, farklı tematik dünyalar sunulmakta. İçerikler çocukları doğrudan ilgilendiriyor, çünkü yaşam çevrelerini yapılandırıp fikirlerini adım adım oluşturuyor. Aile, kozmos, kamusal alan, renkler, malzemeler, hayvanlar vb. fotoğrafların çoğu, 1920’lerde hayatın bazen sert gerçeklerini belgeleyen Berlinli basın fotoğrafçısı Willy Römer’e (1887-1979) ait. Merak edilenler de sergileniyor. Bir posta güvercininin uçarken çektiği sokak görüntüsü, büyük ilgi çekiyor.
Ancak, nesneler sadece bakılmak için değildir. Eşlik eden bir program, katılım, şekillendirme ve keşfetme fırsatı sunuyor. Sergide, reklam sütununu andıran bir sütun istenildiği gibi yapıştırılıp boyanabiliyor ve çocuk kitaplarının yer aldığı bir okuma adası ziyaretçileri oyalanmaya davet ediyor. Sergilere eşlik eden metinler kasıtlı olarak yetişkin ziyaretçilere yönelik değil. Küçük izleyicinin gördüğü şeyin anlık izlenimini rasyonel resimsel analizler içinde eritmemeye çalışarak hikayeler anlatıyorlar ya da çağrışımları bir araya getiriyorlar. (YH)
Advertisement
